زانیار

نشد جدایمان کنند..
نه با هم بودیم
نه در کنار هم

ما فقط عمیقاً
به هم آغشته بودیم!

-زانیار

احمد رضا شاهرخشاهی دوست خوبم در جواب به ترافیکانه های من :

سخن هایت چه خوب از عقل من دیوانه می سازد
بزن حرفی که در گوشم صدایت خانه می سازد

تمام راهم از شوق دوباره دیدنت پر شد
و لبخند غزلناک ات “ترافیکانه” می سازد

مرد آزادی بودم
مردی قوی …
تا اینکه چشم های تو را دیدم و
به تو مجبور شدم

-زانیار

بعد از تو فهمیدم
که دو نفرم
یکی که تمام اش به تو مشغول است
و دیگری که
هوایش را دارد
به جایش نفس می کشد
راه می رود
سر کار می رود
می خوابد
و زنده می ماند

-زانیار

به تو فکر می کنم
وعطرت
تمام فضای ذهنم را
آغشته می کند

بعدها
شعرهایم را نمی خوانند ،
می بویند.

– زانیار

برای هر نیاز انسان

خداوند پاسخی آفریده است

انگار که من

نیاز داشته ام

یک نفر عمیقاً

نخواهدم!

-زانیار

وقتی دوستت دارم
توی هر فصلی
زیر آسمان صاف
توی اتاق
و هرجا که باشم
تکه ای ابر بالای سرم
در حال باریدن است !

-زانیار

تنها قدم می زنم
غذا می خورم
می خوابم
و تنها نفس می کشم
دردناک نیست
دردناک این است
که در دوست داشتن ات
تنها نیستم

-زانیار

ما به یکدیگر
نزدیک و نزدیک تر شدیم
تا دست اخر
از هم گذشتیم …

– زانیار