ترافیکانه, دسته‌بندی نشده, شعر 
بدون نظر ۱٫
با اینکه آدم خوشبختی نیستم
اما در این لحظه
-بی جهت-
عمیقا احساس خوشحالی می کنم
مثلا فرض کن
انتهای مکالمه ی تلفنی مان
ارتباط قطع و وصل شده
و من
کلمات مغشوش و نافهموم ات را
به حساب “دوستت دارم” گذاشته ام!
-زانیار برور
۲٫
هرگزترین کار دنیا برای من
بازگشتن به گذشته است …
من دیگر نمی توانم
جز عشقی دیوانه وار
به تو احساسی داشته باشم
– زانیار برور
مجموعه ای از شعرهای قدیمی ام
ترافیکانه, شعر, نوشته روزانه بدون نظر پیش از آنکه مادربزرگ
به آخر قصه ها برسد
خوابمان برد…
ما یادنگرفتیم
چگونه آخر قصه هایمان را
خوش کنیم…
– زانیار برور
شعر, نوشته روزانه بدون نظر کم کم
از هم فاصله گرفتیم
به قدر یک نفر
به قدری که حتی
اگر به احتمال محال،
روزی توی خیابانی
از کنار یکدیگر رد شدیم
شانه هایمان
به هم اصبت نکند
شعر, نوشته روزانه بدون نظر شعر, نوشته روزانه بدون نظر این خیابان دو جهت داشت
یکی که تو را به من می رساند
و یکی که از من دورت می کرد
و تو تنها
از عرض خیابان عبور کردی
ترافیکانه, شعر, نوشته روزانه بدون نظر ما روح هایمان را
به هم گره زده ایم
و مرگ یعنی
دو قدم دور شوی…
– زانیار
این “دوستت دارم” ها
که گاهی سکندری می خورد،
تلوتلو می خورد
و خودش را به تو می آویزد تا زمین نخورد
کودکی قد نکشیده است که
روی پنجه ها راه می رود
تا پیش بالای تو کم نیاورد.
گاهی که داری ظرف های شام را می شویی
آشپزی می کنی
تلویزیون می بینی
توی خیابان راه می روی
به ناگاه
سنگینی نگاهی را پشت سرت
حس می کنی
بر می گردی و
من از دور ترها
بی هوا
نگاهم را از نقطه ای که به آن خیره ام
بر می گردانم
